“Aferin sana!” yalnız kalmasa keşke. Ardından, “Yaparken neler keyif verdi sana?” eklenirse, çocuk bir işi yaparken yalnızca sonucuna değil sürecine de önem vermeyi öğrenir. Nelerin ilgisini çektiğini, nelerin ruhunu beslediğini, nelerin kendisine uygun olmadığını fark eder.

“Teşekkürler” yalnız kalmasa keşke. Ardından “Teşekkürler bunu yaptığın için, bak bu sayede şunu yapabileceğiz,” eklenirse, çocuk ebeveyninin ondan bir şeyi yapmasını neden istediğini anlar. Davranışı anlam kazanır. İki iş arasında ilişki kurma becerisi gelişir.

“Bravo sana!” yalnız kalmasa keşke. Ardından “Nasıl yaptın, anlatsana bana. Zorlandığın zamanlar oldu mu? O zamanlara rağmen nasıl devam ettin?” eklenirse çocuk ezbere iş yapmamayı, kendi yollarını arayıp bulmayı öğrenir. Zorlandığında kendine nasıl yardım ettiğini fark eder.

Takdirler yalnız kalınca klişeleşir, anlamını yitirir. Fark yaratsın diye onları özelleştirmek, nitelendirmek, genişletmek önemlidir.