HAKKIMDA ATÖLYE & EĞİTİMLER MEDİTASYONLAR MEDİTASYON HAKKINDA S.S.S ÖZ ŞEFKAT KİTAPLIK NOT DEFTERİM BASINDAN PEMBE FİLİ DÜŞÜNME İLETİŞİM

Sessizlik inzivasının üçüncü gününde temamız “Başkalarına iyi dileklerde bulunmak” olarak belirlenmişti. Öğle aramızdan sonra hareketli meditasyon için dışarı çıktık. Yan yana dizilip bir yuvarlak oluşturduk tam da burada. O sınırları görünmez yuvarlaktan çıkmayacak şekilde, sağa, sola, öne, arkaya yürüyecek ve yanımızdan geçen insana iyi bir dilekte bulunacaktık. İçimizden. Çanın sesiyle adımlarımızı mümkün olduğunca yavaş, zihnimiz el verdiğince farkında atarak yürümeye başladık. İlk önce, son üç gündür gözümün sıkça takıldığı biri geçti yanımdan. Ben ömrümde böyle şefkatle bakan birini görmedim. Tam yan yana olduğumuz an, “Dilerim gözlerin hep böyle şefkatle bakar,” dedim. İçimden. Geçip gitti yanımdan. Kısa bir süre sonra daha önceden bir eğitimde tanıştığım Emily’nin bana doğru yürüdüğünü fark ettim. Emily, kanser. Doktoru en fazla —o da şanslıysa— iki sene ömrü kaldığını söylemiş. Yan yana gelince bir an duraksadık ikimiz de. Az ağlamadık, az sarılmadık birbirimize zamanında… “Dilerim kalan ömründe hayat sana adil davranır,” dedim. İçimden. Burnumun direği sızlayarak. Yoluma devam ettim. İnziva başladığından beri her iki grup liderimizin de ısrarla, “Size en uygun olan duruşu seçin meditasyon yaparken. İlla oturmak zorunda değilsiniz,” demesine rağmen sırtım ağrıya ağrıya oturmayı seçtiğim süre zarfında zaman zaman oturan, zaman zaman uzanan, zaman zaman tatlı tatlı horlayarak uyuyan o kadın geçerken yanımdan, bir yanımla ona imrenerek, “Dilerim kendi ihtiyaçlarına hep böyle iyi bakarsın,” dedim. İçimden. Son anlarımıza yaklaşırken, ilk gün oryantasyon esnasında sohbet ettiğim biriyle kesişti yolum. Bana, “Açıkçası burada olmaktan dolayı vicdan azabı çekiyorum çünkü dün köpeğim hastalandı ve ben onu kardeşime bıraktım.” demişti. Derdini, derdim edindim son 3 gündür. “Dilerim köpeğin bir an önce iyi olur.” dedim ona yanımdan yavaşça geçerken. İçimden.

Çan çaldı.

Rüzgardan üşümüş yanaklarımdan bir kaç damla yaş süzüldü. Sıcaktı. Önce yanaklarımı sonra içimi ısıttı. Ağladım sonra biraz. Bence herkes biraz ağladı.

Kimisi benim gibi oracıkta.

Kimisi içinden.