Acı çektiğimiz zaman en sık başvurduğumuz sorulardan biridir, “Neden ben?”
Bu soru yalnızlaştırıcıdır. Sanki diğer herkes sorunsuz, acıdan uzak, mutlu ve “normal” hayatlar sürüyormuş gibi düşünürüz ve bu da kendimizi diğerlerinden ayırma eğilimini destekler.
Halbuki acı, hayatın bir parçasıdır. Sebepleri farklı olsa da acıyı hepimiz misafir ederiz. Acı, insanların ortak paydasıdır.
Öz-şefkat ile herkesin acı çektiğini fark eder ve kendi acımızı insan olmanın bir parçası olarak görürüz.
